Bijzetting van een urn in een graf: Soms willen mensen zelf niet begraven worden, dat vinden ze een naar idee. Maar willen wel herenigd worden met een geliefde die is begraven. Dat kan, dan wordt de urn bijgezet in het graf.
Ieder graf heeft een bovenlaag van 65 cm, onder die laag liggen de overledenen. Die laag is zo dik, omdat onder de 65 cm geen zuurstof meer is en er dus geen leven meer mogelijk is. Al die verhalen over wurmpjes en torren zijn dus grote onzin! Daarover zal ik na de ‘urnen cyclus’ nog wat vertellen.
Maar in die bovenste laag mogen bij de meeste begraafplaatsen 2 urnen worden bijgezet.
Als je wilt bijzetten in een graf, moet je dat melden bij het crematorium. Je krijgt dan de as mee in een speciale urn, dus niet in een cinesafe (de urn in de vorm van een ordner). De standaard urn voor een graf is biologisch afbreekbaar, de urn lost na een aantal jaren op en de as vermengt zich met de aarde. Er is wel een ‘maar’: Mocht het graf ooit worden geopend om een overledene bij te zetten, dan wordt de aarde naast het graf gelegd en kan het zich vermengen met ander zand.
Mocht je dat niet willen, dan moet je dat aangeven bij het crematorium. Je krijgt dan een ander soort urn mee.
Voor het bijzetten gebruikt de beheerder van de begraafplaats een grote boor, die hier speciaal voor is gemaakt. De urn en de boor zijn op elkaar afgestemd.
Op veel graven staat een grafmonument. Deze hebben vaak een betonnen staketsel, onzichtbaar weg gewerkt in de grond. Bij de meeste monumenten kan de boor een gat boren schuin onder dat staketsel door. Soms kan dat niet, dan zit het beton te diep en moet het monument worden gelicht om de urn te kunnen plaatsen.
Voor een bijzetting moet je een afspraak maken met de begraafplaats en er zijn kosten aan verbonden. Die zijn per begraafplaats anders.