Ken je die busjes met ‘Post mortale zorg’ op de achterzijde? De tekst maakt nieuwsgierig, maar de bus is dicht en je kan niet zien wat erin zit. Hetzelfde bij zo’n auto met gordijntjes; wat betekenen de vlaggen op een rouwwagen?
Dat is eigenlijk heel makkelijk: Als de vlaggen voorop de bus of auto zwart zijn, dan ligt er niemand in. Wanneer het zwarte hoesje eraf wordt gehaald, komen er vlaggetjes onder tevoorschijn met witte strepen. Als je die strepen ziet, ligt er een overledene in.
Op het moment dat je bij een uitvaart ‘in stoet’ achter de rouwwagen aanrijdt, krijg je van de uitvaartbegeleidster vlaggetjes voor op je eigen auto. Deze vlaggetjes zijn er voor de chauffeur, dan kan hij of zij zien of iedereen nog in de stoet zit. En voor het overige verkeer. Dan kan iedereen zien dat je ‘in stoet’ rijdt en die stoet niet doorkruist mag worden.
Wat zit er nou eigenlijk in zo’n busje?
In heel Nederland zijn er bedrijven die de taak hebben om overledenen te verzorgen en over te brengen van A naar B; van het ziekenhuis naar het uitvaartcentrum of van het hospice naar huis etc. Wij vragen vaak om dat te doen met een rouwwagen, maar soms is het zo druk dat het alleen met de bus kan.
In de bus kunnen 2 verzorgers zitten en achterin ligt de overledene. Maar in de bus zitten ook alle werkmaterialen die nodig zijn om iemand te kunnen verzorgen: Een brancard, soms de kist of mand waar iemand in komt te liggen, een koeling, schraagjes waar de koeling op komt te staan en verzorgingsmaterialen. Zo’n busje zit vol met handige spulletjes.
Mensen die de verzorging doen van overledenen, zijn vaak bijzondere mensen. En grappig; vaak nog heel jong! Ze zijn gepassioneerd en doen liefdevol hun werk, vaak in het holst van de nacht. Het is een groep mensen waar de buitenwereld vaak niet van weet.
Ik deed de verzorging vroeger zelf, maar na een keer flink door mijn rug te zijn gegaan, laat ik het nu aan hen over.
Deze mensen doen ook politiewerk; een overledene wordt nooit vervoerd in een ambulance, maar altijd in een rouwwagen. Naast mensen die verongelukken, zijn er ook mensen die hebben gekozen voor suïcide op het spoor of mensen die zijn vermoord. De verzorgers krijgen een hoop te zien. Maar zij zijn ook degenen die zorgen dat mensen, als het ook maar enigszins haalbaar is, weer toonbaar worden en de naasten afscheid kunnen nemen.
Als je een keer zo’n busje ziet rijden, steek dan eens een keer je duim op bij wijze van compliment!