De afgelopen week was ik in Italie; een rondreis in Napels en de hak van Italie. Even cultuur opsnuiven en genieten van de Italiaanse sfeer.
Veel steden zijn gebouwd op resten van de oude stad, Rome heeft zelfs 7 lagen, waardoor er veel uit de oudheid eigenlijk voor altijd begraven ligt.
Pompeï is een uitzondering, omdat er op die stad toevallig niet werd gebouwd. Het werd landbouwgebied, wat maakte dat Pompei eeuwen later een bekende plek werd. Het werd per ongeluk ontdekt toen 150 jaar geleden iemand een huis wilde bouwen op het land en een put wilde graven.
Na een uitbarsting van de Vesuvius werd Pompeï in 79 na Christus bedolven onder as en puimsteen. Met Pompeï zijn nog 4 andere steden bedolven, maar die liggen voor altijd verborgen onder nieuwe bebouwing.
Pompeï was geen grote plaats, zo’n 8000 inwoners, en er is nu iets meer dan de helft opgegraven. De as en puimsteen vormden een perfecte conserveringslaag en in de laag zijn veel ‘lichamen’ gevonden. Dat zijn nu holtes, de lichamen zijn in de hitte grotendeels verdampt. Die holtes worden opgevuld met gips om de contouren weer zichtbaar te maken.
De bewoners hebben de vulkaanuitbarsting niet zien aankomen. Toen de as 30 kilometer hoog de lucht inging en 3 dagen de zon verduisterde, probeerde mensen onder tafels ed. weg te duiken. Deze groep mensen is gevonden met hun handen voor hun gezicht, om zich te beschermen.
Na drie dagen spuugde de vulkaan zwaveldampen en de mensen die de 1e dagen hadden overleefd, kwamen alsnog om. Deze mensen raakten bewusteloos door de gassen en liggen als het ware te slapen.
Mocht je ooit in de buurt zijn, dan is het bijzonder om langs te gaan. Pompeï laat het dagelijkse leven zien van die tijd, met al z’n glorie en helaas ook zijn ondergang.