We lopen er herhaaldelijk tegenaan; mensen die onze hulp inroepen, maar vervolgens alles zelf willen doen. Soms staan we daar met verbazing naar te kijken, soms worden we er verdrietig van. Mensen doen zichzelf zoveel tekort! Iemand zei laatst: ze komen in een onbekende wereld, maar willen zich niet laten leiden.
Als je een uitvaartbegeleidster hebt gevraagd, is zij als het goed is de gids, de raadgever in de jou onbekende wereld. Zij probeert samen met jou, jouw wensen vorm te geven. Maar als het goed is adviseert zij ook wat de mogelijkheden zijn, als er iets handiger kan of brengt ze dingen te berde waar je geen idee van hebt. Simpelweg omdat je niet kan vragen naar de onbekende weg.
Waarom mensen geen hulp willen, is denk ik om verschillende redenen:
Ze willen controle houden over de situatie. Over de dood heb je geen controle, dus alles waar je dat wel over kan hebben, grijp je met beide handen aan.
Ze leggen de lat hoog; vader regelde alles tot in de puntjes, daar moeten wij overheen! Of ze denken dat het goedkoper is om het zelf te regelen.
Hoe begrijpelijk ook, ze doen zichzelf zoveel te kort! Door in het regelen te schieten, kom je niet toe aan ‘afscheid nemen’. Dat is zoveel belangrijker en als je je overgeeft aan de uitvaartbegeleiding. Als je dat doet en je maakt gebruik van haar expertise, kom je met elkaar in een prettige flow die doorgaat tot en met de uitvaart. In die flow ontstaan ‘gouden randjes’.
En goedkoper wordt het er vaak niet van. De aangeschafte materialen kloppen vaak niet en moeten opnieuw worden besteld. Drukwerk liefdevol gemaakt door een kleinkind, zit vol fouten en kost de drukker heel veel extra tijd en dus geld, etc.
Laat ons nou regelen en zo nodig adviseren en richt je zelf op het afscheid nemen en de inhoud van het afscheid. Dat kunnen wij niet voor je doen, we hebben de overledene meestal niet gekend. We kunnen je er wel bij helpen!